به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «تنکابن ۲۴» در این سخن گهربار به نکته‌ی مهمى درباره‌ی تعارض دین و دنیا و کسانى که دنیا را بر احکام دینشان ترجیح مى‌دهند اشاره شده است. امام (علیه‌السلام) مى‌فرماید «مردم چیزى از امور دینشان را براى اصلاح دنیایشان ترک نمى‌کنند مگر این‌که خداوند زیان‌بارتر از آن را به روى آن‌ها مى‌گشاید»؛
(لا يَتْرُکُ النَّاسُ شَيْئاً مِنْ أَمْرِ دِينِهِمْ لاِسْتِصْلاحِ دُنْيَاهُمْ إِلاَّ فَتَحَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مَا هُوَ أَضَرُّ مِنْهُ).
اشاره به این‌که در بسیارى از اوقات، دستورات دینى و منافع دنیوى در برابر هم قرار مى‌گیرند و رعایت هر یک سبب ضایع‌شدن دیگرى است. انسان‌هاى موحد و یکتاپرستان حقیقى که هیچ مؤثرى را در عالم جز به فرمان خدا نمى‌دانند به منافع دنیوى خویش پشت پا مى‌زنند و براى حفظ دین و ایمان و اطاعت فرمان‌هاى الهى مى‌کوشند؛ از این‌رو رحمت الهى شامل حالشان مى‌شود و بهتر از آن عایدشان مى‌گردد.
به عکس، آن‌ها که دینشان را فداى دنیا و وظایف الهى خود را فداى منافع دنیوى مى‌کنند خداوند بدتر از آنچه را که از آن بیم داشتند به سراغشان مى‌فرستد.
فى‌المثل کسانى هستند که حج واجب خود را ـ که بر طبق حکم شرع جنبه‌ی فوریت دارد ـ به تأخیر مى‌اندازند مبادا تشکیلات مادى آن‌ها گرفتار رکود شود.
در حدیثى از امام باقر (علیه‌السلام) مى‌خوانیم «مَا مِنْ عَبْدٍ يُوْثِرُ عَلَى الْحَجِّ حَاجَةً مِنْ حَوَائِجِ الدُّنْيَا إِلاَّ نَظَرَ إِلَى الْمُحَلِّقِينَ قَدِ انْصَرَفُوا قَبْلَ أَنْ تُقْضَى لَهُ تِلْکَ الْحَاجَةُ؛ هیچ‌کس حاجتى از حوائج دنیا را بر حج مقدم نمى‌دارد مگر این‌که ناگهان نگاه مى‌کند حجاج خانه‌ی خدا که آثار حج در چهره‌ی آن‌ها نمایان است از این سفر بازگشتند پیش از آن‌که حاجت او برآورده شده باشد».
انتهای خبر/
