به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «تنکابن ۲۴» این حکمت به اهمیت عمل به علم و کاربردی بودن آن اشاره دارد. به عبارت دیگر، دانشی که فقط در حد حرف باقی بماند و در عمل نمود پیدا نکند، بی‌ارزش است. در مقابل، علمی که منجر به رفتار و کردار نیکو شود، ارزشمند و والا است.

به‌طور خلاصه، حکمت ۹۲ نهج‌البلاغه، ملاک ارزش علم را عمل به آن می‌داند و بر این نکته تأکید می‌کند که علم باید در رفتار و کردار انسان تجلی پیدا کند.