به گزارش خبرنگار فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی تنکابن ۲۴، لیلةالرغائب در لغت به معنای «شب آرزوها و رغبت‌ها»ست؛ شبی که میل انسان به سوی خداوند، با میل رحمت الهی به سوی بندگان تلاقی می‌کند. پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله در حدیثی مشهور می‌فرمایند:

«از نخستین شب جمعه ماه رجب غافل نشوید؛ چرا که فرشتگان آن را لیلةالرغائب نام نهاده‌اند.»

در این شب، بنا بر روایت، فرشتگان در اطراف کعبه و آسمان‌ها اجتماع می‌کنند و برای آمرزش بندگان دعا می‌نمایند؛ گویی زمین و آسمان، هم‌زمان به استقبال توبه انسان آمده‌اند.

قرآن کریم، اگرچه نامی خاص از لیلةالرغائب نبرده، اما حقیقت آن را در آیات فراوانی ترسیم کرده است؛ آنجا که می‌فرماید:

«قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ»(زمر، ۵۳)

این آیه، روح حاکم بر لیلةالرغائب است: نفی یأس، دعوت به امید و باز کردن راه بازگشت، حتی برای آنان که خود را دورافتاده می‌پندارند.

اعمال توصیه‌شده این شب ـ از روزه روز پنجشنبه، نماز مخصوص لیلةالرغائب، ذکر، دعا و استغفار ـ صرفاً مناسکی ظاهری نیستند، بلکه تمرینی عمیق برای بازسازی رابطه انسان با خداوند به‌شمار می‌آیند. امام صادق علیه‌السلام می‌فرمایند:

«هر کس در ماه رجب استغفار کند، خداوند او را می‌آمرزد؛ چرا که رجب ماه استغفار امت من است.»(وسائل الشیعه)لیلةالرغائب، نقطه اوج این استغفار جمعی و قلبی است.

بزرگان اخلاق، لیلةالرغائب را «شب انتخاب مسیر» دانسته‌اند. آیت‌الله بهجت رحمه‌الله علیه می‌فرمودند:

«اگر انسان بداند برخی زمان‌ها درهای رحمت خدا بازتر است، عقل اجازه نمی‌دهد آن فرصت‌ها را از دست بدهد.»

این نگاه، لیلةالرغائب را از یک شب مستحبی، به یک «تصمیم‌گاه معنوی» تبدیل می‌کند؛ جایی که انسان می‌تواند سرنوشت روحی ماه‌ها و حتی سال خود را رقم بزند.

در جهان پرهیاهوی امروز، که ذهن‌ها گرفتار سرعت، اضطراب و بی‌قراری‌اند، لیلةالرغائب یادآور یک حقیقت فراموش‌شده است:

این‌که هنوز می‌توان خواستن را از نو آموخت؛

هنوز می‌توان از خدا، نه صرفاً «چیز»، بلکه «خودِ بهتر» را طلب کرد.

در این شب، آرزوها رنگ الهی می‌گیرند و دعا، از سطح نیازهای روزمره، به افق تعالی انسان پرواز می‌کند.

لیلةالرغائب، شب گفت‌وگوی بی‌واسطه دل با خداست؛ شبی که خداوند بیش از آن‌که منتظر کلمات ما باشد، مشتاق بازگشت ماست. اگر قدر این شب دانسته شود، می‌تواند آغازی باشد برای رجبی متفاوت، شعبانی آگاهانه و رمضانی دگرگون‌کننده؛ مسیری که از «آرزو» آغاز می‌شود و به «قرب» ختم می‌گردد.

انتهای خبر/