به گزارش پایگاه خبری تحلیلی تنکابن ۲۴ به نقل از خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی بلاغ؛ صبح شنبه، ساری بار دیگر میزبان شور نمایش شد؛ سی‌وهفتمین جشنواره تئاتر مازندران در حالی آغاز به کار کرد که پنج نمایش از گروه‌های مختلف در بخش‌های صحنه‌ای و خیابانی، پرده نخست این رویداد را بالا بردند.
سالن‌های مجتمع فرهنگی و هنری ساری، مملو از صدای گفتگو، نور و جنب‌وجوش هنرمندانی بود که پس از ماه‌ها تمرین، صحنه را به میدان گفتگو و اندیشه بدل کردند.
در روز نخست بخش صحنه‌ای جشنواره، نمایش‌های متنوعی از کارگردانان مازندرانی و نویسندگان برجسته کشور اجرا شد.
نخستین اجرای روز افتتاحیه، نمایش «شرق دور، شرق نزدیک» نوشته‌ی حمیدرضا نعیمی و به کارگردانی شهاب مجدی بود که ساعت ۱۱ صبح در سالن شماره ۲ «بلک باکس» اجرا شد و افتتاح رسمی جشنواره را رقم زد.
پس از آن، نمایش «ایستگاه» به نویسندگی و کارگردانی ایمن برای، ساعت ۱۵ در تالار مرکزی روی صحنه رفت؛ اثری که روایتگر توقف و تأملی انسانی در میانه‌ی مسیرهای ناتمام بود.
نمایش «سیاه از سیاه» نوشته و کارگردانی اسماعیل حسن‌پور نیز در ساعت ۱۷ همان روز در سالن شماره یک تالار مرکزی اجرا شد؛ نمایشی که به زبان نماد و استعاره به پرسش از حقیقت و هویت انسان معاصر می‌پرداخت.
در ادامه، دو اثر دیگر، یعنی «کسوف» به کارگردانی سید امیررضا موسوی و «نوری در تاریکی» از حسین غلامی، به ترتیب در ساعات ۱۸:۳۰ و ۱۹:۳۰ اجرا شدند تا روز نخست جشنواره با تنوعی از لحن‌ها و نگاه‌ها به پایان برسد.
بخش خیابانی نیز، با حضور گروه‌هایی در فضاهای عمومی شهر، رنگ و بوی تازه‌ای به خیابان‌های ساری بخشید. تماشاگران، رهگذران عادی بودند که لحظه‌ای از شتاب روزمرگی جدا شدند تا در آینه‌ی تئاتر، چهره خود و جامعه‌شان را ببینند.
از میان ۳۴ اثر ارسالی از سراسر کشور، ۱۳ اثر برای حضور در بخش‌های صحنه‌ای و خیابانی انتخاب شده‌اند. جشنواره تا ۲۰ مهرماه ادامه دارد و مخاطبان می‌توانند در روزهای آینده شاهد اجرای آثار بومی، کلاسیک و تجربی باشند؛ آثاری که هرکدام بخشی از پیکره زنده تئاتر مازندران را نمایندگی می‌کنند.
امیرحسین فلاحت‌پیشه، دبیر سی‌وهفتمین جشنواره تئاتر مازندران، در گفتگویی صمیمی با خبرنگار بلاغ؛ از چالش‌ها، دستاوردها و امیدهای این دوره سخن گفت و در سخنانش ابتدا از مدیران فرهنگ و ارشاد مازندران قدردانی کرد و گفت: من خوشحالم در جایی کار می‌کنم که مسئولانش قدرت تصمیم‌گیری دارند و به‌موقع اقدام می‌کنند. وقتی برای بهبود زیرساخت‌ها، پیشنهاد بازسازی یکی از سالن‌ها را دادیم، بدون تأخیر تأیید شد و همین تصمیم‌گیری سریع، نشانه درک درست از نیاز تئاتر است.
وی با اشاره به کمبود نیرو در دبیرخانه و دشواری‌های اجرایی جشنواره افزود: اگرچه این دوره را با تیمی کوچک‌تر برگزار می‌کنیم، اما خوشبختانه جشنواره تا امروز با نظم و کیفیت خوبی پیش رفته است. البته کاستی‌ها و ایراداتی همیشه وجود دارد، اما نقدپذیری و اصلاح‌پذیری بخشی از ذات تئاتر است.
دبیر سی‌وهفتمین جشنواره تئاتر مازندران، همچنین درباره برنامه‌های اختتامیه جشنواره گفت: قرار است این آیین در ۲۰ آبان در تالار مرکزی ساری برگزار شود و برخلاف روال معمول، سخنرانی‌ها به حداقل و حضور هنرمندان و آثار به حداکثر برسد.
فلاحت‌پیشه افزود: می‌خواهیم اختتامیه بیشتر جشن هنر باشد تا مراسمی رسمی.
وی در خصوص ترکیب هیئت داوران این دوره پاسخ داد: داوران جشنواره سی‌وهفتم، کارگردان، بازیگر و نویسنده‌ای برجسته است و این تنوع قطعا عاملی برای داوری منصفانه‌تر است و قطعا حضور هنرمند برجسته کشور استاد بهنام تشکر در جمع داوران، وزمه داوری این رویداد را سنگین‌تر خواهد کرد.
آسیب‌شناسی تئاتر مازندران تا چرایی کم‌فروغی در سطح ملی
فلاحت‌پیشه در بخش تحلیلی گفتگو، به چرایی وضعیت کنونی تئاتر مازندران و کمرنگ‌شدن حضور آن در جشنواره‌های ملی پرداخت و این مسئله را نتیجه زنجیره‌ای از عوامل دانست و در این باره توضیح داد: حلقه اول، خودِ اهالی تئاترند؛ حلقه دوم اداره کل فرهنگ و ارشاد استان و معاونت هنری و در آخر، حلقه سوم شرایط اقلیمی و جغرافیایی ماست. نزدیکی به تهران باعث می‌شود نیروهای مستعد خیلی زود جذب پایتخت شوند و ما نتوانیم آن‌ها را نگه داریم.
به باور وی، نبود حمایت مالی و فقدان سیاست‌های نگه‌دارنده هنرمندان بومی از سوی اداره کل، یکی از آسیب‌های اصلی در این زمینه است.
دبیر سی‌وهفتمین جشنواره تئاتر مازندران، تصریح کرد: اگر قرار است هنرمند بومی بماند، باید حمایت شود. باید برایش زمینه کار و درآمد ایجاد کنیم. انجمن هنرهای نمایشی ما سال‌هاست گرفتار حاشیه و ضعف ساختاری است، در حالی که در استان‌هایی مانند بوشهر و خوزستان، خود انجمن‌ها متولی برگزاری جشنواره‌ها هستند و اداره کل تنها نقش حمایتی دارد.
فلاحت‌پیشه، راهکار را در تدوین یک برنامه ده‌ساله توسعه تئاتر استان می‌داند و در این خصوص اذعان کرد: نباید از مدیر فرهنگی انتظار معجزه در یک یا دو سال داشت. باید چشم‌انداز بلندمدت داشت. مثل ساختن ساختمانی که اگر پی‌اش سست باشد، فرو می‌ریزد. ضعف ما در نمایشنامه‌نویسی و آموزش، ضعفِ پیِ این بناست. باید از پایه شروع کرد.
وی تأکید کرد: مدیریت فرهنگی مازندران باید از سیاست‌زدگی و تغییرات زودگذر فاصله بگیرد و با ثبات در تصمیم‌گیری، راه را برای رشد تدریجی باز کند.
دبیر سی‌وهفتمین جشنواره تئاتر مازندران، متذکر شد: مدیریت کوتاه‌مدت، بزرگ‌ترین آسیب ماست. اگر برنامه بلندمدت داشته باشیم، حتی اگر مدیران تغییر کنند، مسیر حفظ می‌شود.
فلاحت‌پیشه، در پایان سخنانش با اشاره به وحدت میان نسل‌های مختلف تئاتر استان گفت: همه دبیران جشنواره‌های گذشته را برای حضور در رویداد سی‌وهفتم دعوت کرده‌ام، چون این مسیر بدون تجربه پیشینیان ناقص است. جشنواره سی‌وهفتم شاید جشنواره‌ی نخستین‌ها باشد، اما باید سکوی پرتابی برای سال‌های آینده شود.
صحنه‌ای که باید زنده بماند
جشنواره سی‌وهفتم تئاتر مازندران تنها رویدادی برای نمایش چند اثر نیست؛ تلاشی است برای بازتعریف نقش تئاتر در زندگی اجتماعی استان؛ در روزگاری که بسیاری از هنرمندان جوان مازندران راه پایتخت را در پیش گرفته‌اند، این جشنواره فرصتی است برای بازگشت نگاه‌ها به خانه، به صحنه‌هایی که از مردم خود سخن می‌گویند.
اگر تصمیم‌گیری‌های هوشمندانه و حمایت‌های پایدار ادامه یابد، تئاتر مازندران می‌تواند دوباره در سطح ملی بدرخشد؛ همان‌گونه که امیرحسین فلاحت‌پیشه گفت: ما تازه شروع کرده‌ایم. این فقط آغاز یک مسیر ده‌ساله است؛ مسیری برای ساختن تئاتری که بماند.
در این رویداد، شور هنرمندان، دغدغه‌های مدیران و امید به ساختن فردایی ماندگار در تاروپود هر نمایش، تنیده شده است.
گزارش: مجتبی قربانی
انتهای خبر/
https://tonekabon24.ir/?p=20152
