به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «تنکابن ۲۴» اين کلام حکمت‌آميز و پرمحتوا يکى از خبرهاى غيبى است که امام (عليه‌السلام) درباره‌ى زمان‌هاى آينده بيان مى‌کند و هشدارى است به اصحاب و ياران و پيروانش. امام(عليه‌السلام) زمانى را پيش‌گويى مى‌کند که سه گروه پست و بى‌ارزش، باارزش و سه کار نيک و گران‌بها، زشت و بد شمرده مى‌شوند و سه گروه نالايق زمام حکومت را به دست مى‌گيرند.
نخست مى‌فرمايد «زمانى بر مردم فرامى‌رسد که تنها حيله‌گرانِ سخن‌چين، مقرب مى‌گردند و تنها فاجرانِ بدکار، ظريف و لطيف شمرده مى‌شوند و افراد باانصاف، ضعيف و ناتوان محسوب خواهند شد»؛ (يَأْتِي عَلَى النَّاسِ زَمَانٌ لايُقَرَّبُ فِيهِ إِلاَّ الْمَاحِلُ، وَلا يُظَرَّفُ فِيهِ إِلاَّ الْفَاجِرُ، وَلا يُضَعَّفُ فِيهِ إِلاَّ الْمُنْصِفُ).
اشاره به اين‌که در آن زمان نظام ارزشى اسلام و احکام الهى و کتاب و سنت وارونه مى‌شود، افراد زشت‌سيرت و گنه‌کار و فاسد بر سر کار مى‌آيند و نيکان را از صحنه‌ى اجتماع به عقب مى‌رانند. در چنين شرايطى منکر، معروف و معروف، منکر مى‌گردد. «ماحِل» از ماده‌ى «مَحْل» (بر وزن جهل) به معناى مکر و حيله و در اصل به معناى خشک و بى‌حاصل بودن زمين است. افراد حيله‌گر و سخن‌چين و مکّار را به همين سبب ماحل گفته‌اند.
«فاجِر» اشاره به افراد بى‌بندوبارى است که هرچه بر زبانشان آمد مى‌گويند و از شوخى‌هاى رکيک و زشت ابا ندارند و آن را نوعى شوخ‌طبعى و ظرافت و لطافت مى‌شمرند.
«مُنْصِف» کسى است که حق مردم را به خوبى ادا مى‌کند؛ ولى در محيط زشت‌کاران، چنين کسى، ضعيف و ناتوان و بى‌دست‌وپا شمرده مى‌شود و به عکس، افرادى که اموال و ثروت فراوانى از راه حرام و غصب حقوق مردم گردآورى مى‌کنند، انسان‌هاى زرنگ و لايقى محسوب مى‌شوند.
سپس مى‌افزايد «(سه کار بسيار خوب، بد شمرده مى‌شود) در آن زمان کمک به نيازمندان خسارت و ضرر، و صله‌ى رحم (که حق مسلم خويشاوندان است) منّت، و عبادت (که وظيفه‌ى هر انسانى در پيشگاه خداست) وسيله‌ى برترى‌جويى بر مردم خواهد بود»؛ (يَعُدُّونَ الصَّدَقَةَ فِيهِ غُرْماً، وَصِلَةَ الرَّحِمِ مَنّاً، وَالْعِبَادَةَ اسْتِطَالَةً عَلَى النَّاسِ).
انتهای خبر/
