به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی تنکابن ۲۴، عرفه، نامی است که با خود، عطر آگاهی و شناخت به همراه دارد. گفته می‌شود که آدم (ع) پس از هبوط از بهشت، در این سرزمین، به اشتباه خود اعتراف کرد و توبه نمود. از این رو، عرفه، روز شناخت و معرفت است؛ روزی که انسان، به ضعف‌ها و کاستی‌های خود پی می‌برد و با تمام وجود، به درگاه الهی تضرع می‌کند.

دعای عرفه، گنجینه‌ای ارزشمند از معارف الهی است که توسط امام حسین (ع) در صحرای عرفات، در اوج عرفان و بندگی، قرائت شد. این دعا، دریایی از معانی عمیق و مفاهیم بلند است که هر فراز آن، انسان را به سوی کمال و سعادت رهنمون می‌سازد. در این روز، زائران و عاشقان، با زمزمه‌ی این دعای پرفیض، دل‌های خود را به نور الهی روشن می‌کنند و از خداوند متعال، طلب مغفرت و رحمت می‌نمایند.

اعمال روز عرفه، تنها به خواندن دعا محدود نمی‌شود؛ بلکه این روز، فرصتی است برای تفکر، تدبر و خودسازی. در این روز، انسان باید با تأمل در آیات الهی و تفکر در نعمت‌های بیکران او، به عظمت و قدرت پروردگار پی ببرد و با تمام وجود، تسلیم اراده‌ی او شود.

قربانی کردن در روز عید قربان، که پس از روز عرفه قرار دارد، یادآور فداکاری و ایثار حضرت ابراهیم (ع) است. ابراهیم (ع)، در اوج بندگی و تسلیم، حاضر شد تا فرزند دلبند خود، اسماعیل (ع) را در راه خدا قربانی کند؛ اما خداوند، با فرستادن قوچی، او را از این امتحان سخت، سربلند بیرون آورد. قربانی کردن، نمادی از گذشتن از تعلقات دنیوی و قربانی کردن نفس اماره است.

در روایات آمده است که خداوند، در روز عرفه، به زائران خود، نظر رحمت می‌افکند و گناهان آنان را می‌بخشد. همچنین، نقل شده است که هر کس در این روز، به زیارت قبر امام حسین (ع) برود، خداوند، ثواب حج و عمره را به او عطا می‌کند.

بیایید در روز عرفه، با دلی سرشار از عشق و امید، به درگاه الهی روی آوریم و با زمزمه‌ی دعای عرفه، جان‌های خود را تطهیر کنیم. بیایید با تفکر در آیات الهی و تأمل در نعمت‌های بیکران او، به عظمت و قدرت پروردگار پی ببریم و با تمام وجود، تسلیم اراده‌ی او شویم.

انتهای خبر/