به گزارش خبرنگار فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی تنکابن ۲۴، درست در لحظه‌ی هجوم صهیونیست‌ها، آنگاه که دیوارها لرزید و شیشه‌ها خرد شد، بانوی مجریِ تیترِ اخبار ایران، نه تنها جایگاه خود را ترک نکرد، که چون سروی استوار، قامت راست کرد. چشمان نافذش بر دوربین دوخته شد و با صدایی آرام، رسا و آکنده از اقتدار، خبر را ادامه داد؛ گویی زمزمه‌های یا علی و رجزِ زینبی در هر واژه‌اش جاری بود. این تصویر، بی‌درنگ به نماد جهانی استقامت زن ایرانی بدل شد.
صدای رسای او که آمیخته با تکبیرهای پیاپیِ همکارانش بود، تنها یک واکنش نبود؛ تجلی ایمان نابِ ملتی بود که می‌داند:
هیچ موشک و پهپادی تابِ نابودی این عقیده را ندارد. هر تهاجمی، آتشِ باور این مردم را خروشان‌تر و ریشه‌دارترمی‌کند.
این صدا، طنینِ وحدتِ ملتی بود که زیر آتش دشمن، یکپارچه‌تر از همیشه فریاد زد: الله‌اکبر
و این‌جا، در سرزمینِ همیشه‌بیدار ایران، از قطعه ای سرسبز و سرفراز دیار شیرودی تا فرازِ کوهساران و کرانه‌های دریا، مردمانِ غیرتمند، مشت‌های گره کرده و دلی مالامال از امید دارند. آنان، دوشادوش هم، آماده‌ی خلق حماسه‌هایی نو در دفاع از میهن هستند و با غیرتی از نوع مردمان تنکابن اعلام می کنیم:
تهدید دشمن، غیرت ما را برمی‌آشوبد و با سلاح‌های شکست‌ناپذیر امید، ایمان و اتحاد، به میدان می‌آییم.
رژیم اشغالگر قدس، با این تجاوز پست و هر حرکت مشابهی، تنها گور خود را عمیق‌تر می‌کَنَد.
اما ایرانِ قهرمان، با دستانی پرتوان و قلبی آکنده از خشم مقدس، پاسخی در چنته دارد که تاریخ، آن را سهمگین، کوبنده و فراموش‌ناشدنی خواهد نامید؛ پاسخی که زخمِ ابدی بر چهره‌ی متجاوزان خواهد کَند!
انتهای خبر/
