به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «تنکابن۲۴» مولا على‌(عليه‌السلام) در اين گفتار حکيمانه‌ خود وظايف ما را در چهار بخش خلاصه کرده و تکليف ما را در هر بخشى روشن ساخته است؛ نخست مى‌فرمايد: «خداوند فرايضى را بر شما واجب کرده، آن‌ها را ضايع نکنيد»؛ (إِنَّ اللَّهَ افْتَرَضَ عَلَيْکُمْ فَرَائِضَ، فَلا تُضَيِّعُوهَا).

اشاره به واجباتى همچون نماز و روزه و حج و جهاد و زکات و امثال آن است که هر يک داراى مصالح مهمى است و بايد آن‌ها را کاملاً حفظ کرد. و منظور از تضييع ساختن شايد ترک کردن باشد يا ناقص انجام دادن، همان‌گونه که در حديثى از امام باقر‌(عليه‌السلام) آمده است «إِنَّ الصَّلاةَ إِذَا ارْتَفَعَتْ فِي أَوَّلِ وَقْتِهَا رَجَعَتْ إِلَى صَاحِبِهَا وَهِيَ بَيْضَاءُ مُشْرِقَةٌ تَقُولُ: حَفِظْتَنِي حَفِظَکَ اللَّهُ، وَإِذَا ارْتَفَعَتْ فِي غَيْرِ وَقْتِهَا بِغَيْرِ حُدُودِهَا رَجَعَتْ إِلَى صَاحِبِهَا وَهِيَ سَوْدَاءُ مُظْلِمَةٌ تَقُولُ: ضَيَّعْتَنِي ضَيَّعَکَ اللَّهُ؛ نماز هنگامى که در اول وقت به‌جا آورده شود به آسمان مى‌رود و سپس به سوى صاحبش بازمى‌گردد در حالى‌که روشن و درخشان است و به او مى‌گويد: من را محافظت کردى خدا تو را حفظ کند، و هنگامى که در غير وقت و بدون رعايت دستوراتش انجام شود به سوى صاحبش برمى‌گردد در حالى‌که سياه و ظلمانى است و به او مى‌گويد: مرا ضايع کردى خدا تو را ضايع کند».

سپس در دومين دستور مى‌فرمايد: «خداوند حدود و مرزهايى براى شما تعيين کرده، از آن فراتر نرويد»؛ (وَحَدَّ لَکُمْ حُدُوداً، فَلا تَعْتَدُوهَا).

انتهای خبر/