به گزارش تنکابن24، «جشن بزرگ امامت» این عنوان اطلاعیه‌ای است که شهرداری تنکابن به بهانه عید غدیر با صرف هزینه‌های کلان و فراوان در شهر تبلیغ و مردم را به حضور در آن دعوت کرده است.

قرائن و گزارشات نشانگر آن است این برنامه از خیلی مدت‌های پیش در دستور کار بوده و به‌اصطلاح برنامه ریزی شده بود. آن‌چنان هم عجله در اجرا داشته و دارند که یک هفته زودتر از فرا رسیدن روز عید غدیر به برپایی آن اقدام کردند.

اینکه عید غدیر گرامی داشته شود بسیار کار زیبا و قشنگی است آن‌هم نه یک روز بلکه در همه لحظات و آنات باید غدیر و فرهنگ غدیر پاس داشته شود و فرهنگ غدیر بر درودیوار شهر هرروز بیش از دیروز و دیروزها جلوه گری و تلالو و زرق‌وبرق داشته باشد.

متأسفانه با آنچه از سوابق این‌گونه برنامه‌ها توسط شهرداری تاکنون شاهد آن بودیم و از آنچه که در محتوای برنامه جشن مذکور اعلام‌شده (گروه موسیقی کاسپین و استند آپ و...) فضای غالب این‌گونه برنامه‌ها عمدتاً اجرای موسیقی و بیان جک و لطیفه بذله‌گویی و حرکات موزون شبه رقص و بزن‌وبکوب و لهو و لعب ... خروجی دیگری ندارد و همه این‌ها با عوام‌فریبی و به بهانه ایجاد نشاط اجتماعی تبلیغ و به خورد مردم داده می‌شود.

اینکه اجرای این‌گونه برنامه‌ها چه سنخیت و مناسبتی با غدیر و فرهنگ غدیر دارد بماند ولی به جرات می‌توان ادعا کرد متولیان و متصدیان چنین برنامه‌هایی اگر نگوییم تعمداً در پی ترویج فرهنگ لاابالیگری و شلخته گری در شهر هستند (انشاالله که این‌چنین نبوده و نباشد)، کاملاً تهی و بیگانه با الفبای فرهنگ غدیر و جهل مطلق بلکه مرکب نسبت به مفهوم و معنای ولایت و امامت داشته و دارند چندان بیراهه نرفته و بیهوده نگفته‌ایم.

غدیر یعنی ترویج و تبلیغ و نهادینه شدن گفتمان و فرهنگ قرآن و توحید، ولایت و امامت در جامعه و در بین مردم، غدیر یعنی کسب و ارتقای کمالات معنوی، غدیر یعنی عرشی و آسمانی شدن، غدیر یعنی طوق بندگی و طاعت الهی و رهیدگی از حظوظات نفسانی و نفی رفتار و فرهنگ استکباری و شیطانی و در یک‌کلام غدیر یعنی پاسداری از اسلام ناب محمدی (ص) نه اسلام آمریکایی.

متأسفانه آنچه از این‌گونه برنامه‌ها شنیده و ملاحظه و مشاهده می‌شود بیشتر رنگ و بوی اسلام آمریکایی دارد تا اسلام ناب محمدی (ص) عمدتاً فرنگی است تا فرهنگی.

ما باید از فرصت و مزیت غدیر و غدیرها در راستای ترویج ارزش‌ها و آرمان‌های توحیدی و قرآنی بهره ببریم. باید از این ظرفیت و فرصت عظیم دینی، مزیت‌های فرهنگی شهرستان و انقلاب معرفی شود و همه برنامه حول محور دیانت و اصالت و ادب این دیارمان باشد تا ظرفیت ناب و پایداری فرهنگی - قرانی در شهر ایجاد می‌شد. مدیران باید فرهنگ اصیل و ممتاز و فاخر را اشاعه دهند و بنام و بجای کار فرهنگی، آسیب فرهنگی نزنند!

چرا مسئولان که طبق اصل‏ سوم قانون اساسی موظف‌اند همه‏ امکانات‏ خود را برای‏ ایجاد محیط مساعد برای‏ رشد فضایل‏ اخلاقی‏ بر اساس‏ ایمان‏ و تقوی‏ و مبارزه‏ با کلیه‏ مظاهر فساد و تباهی‏ به‏ کار برند در جهت فرهنگ ولنگاری و پوچ و بعضاً ضد اخلاقی و قانونی هزینه کنند؟

این‌گونه افراد حتی مفهوم درست و علمی شادی و نشاط اجتماعی را هم نمی‌دانند. اولاً نشاط اجتماعی تک علتی نیست و ده‌ها علت و عواملی ریزودرشت اساسی و بنیادین دیگری وجود دارد که جشن‌های این‌چنینی نه‌تنها نشاط‌آور به معنای درست و حقیقی انسانی و توحیدی آن نیست چه‌بسا فساد و افسردگی اجتماعی و ناهنجاری‌های اخلاقی فراوانی نیز به دنبال و به همراه خود داشته باشد.

اگر واقعاً و حقیفتا در پی نشاط اجتماعی در شهر هستید در درجه اول باید مشکلات اشتغال و گرانی و مسکن و ازدواج و... حل شود تا مردم شاد شوند و نشاط اجتماعی ایجاد شود. در شرایطی که بیکاری و گرانی امان مردم را بریده است، مسئولین دنبال ساز و آواز و بزن‌وبکوب می‌روند و می‌دوند و داد شادی مردم را می‌زنند. معلوم است که این فریبی است که باهدف مخفی کردن مشکلات پشت این‌ کارهای سبک صورت می‌گیرد.

اولویت اساسی و بنیادی در این است که ابتدا زیرساخت‌های شادی و نشاط را درست کنید و به اقتصاد شهری سروسامان داده شود و سامانه فرهنگی و اطلس فرهنگی تعریف و سازماندهی شود تا زمینه‌های حقیقی و راستین نشاط اجتماعی فراهم و محقق شود.

شهر تنکابن زیر بار انبوه تخلفات ساختمانی و غیره ساختمانی و فقر مبلمان شهری و خدمات عمرانی و اجتماعی و غیره له و لورده و روز بروز پیر و فرتوت و فرسوده و متروکه شده، صرف هزینه‌های کلان برای برگزاری جشن‌های این‌چنینی نه‌تنها محلی از اعراب نداشته بلکه صد درصد عبث و بیهوده و ضد مردمی و برخلاف حقوق شهروندی است.

چرا باید عوارض شهروندان که شنیده‌شده در سال جاری تا هفتاد درصد افزایش‌یافته در اجرای این‌گونه برنامه‌های نابهنجار و غیرضروری هزینه شود. چرا نهادها و ادارات مسئول یکپارچه و هماهنگ و با هزینه‌های کمتر و با اجرای یک برنامه واحد در اجرای این‌گونه مراسم و مناسبت‌های عمل نمی‌کنند و چرا شهرداری و دیگران هرکدام جداگانه برنامه‌ریزی می‌کنند.

متخصصان و جامعه شناسان معتقدند نشاط اجتماعی یک‌شبه ایجاد نمی‌شود و با جشن‌ها و برنامه‌های نمایشی مانند راه‌اندازی کاروان موسیقی و ‌شادی و یا چراغانی خیابان‌ها و... نمی‌توان مردم را بانشاط کرد بلکه اقدامات زیربنایی فرهنگی و اجتماعی برای ایجاد احساس نشاط واقعی در جامعه ضروری است.

ما در تنکابن حتی یک خانه فرهنگ محقر، یک پارک ساحلی مناسب و... نداریم بسیاری از شهروندان تنکابنی برای اینکه دمی وقتی را در کنار خانواده به تفریح و آسایش بپردازند راهی شهرهای اطراف به‌ویژه رامسر و چابکسر و...می‌شوند.

آقایانی که به بهانه نشاط اجتماعی و شادی هزینه‌های میلیونی بر شهر و مردم تحمیل می‌کنید. به فکر احداث زیرساخت‌های نشاط اجتماعی باشید، نه برنامه‌های لوس فرنگی.

شواهد و قرائن هم نشان‌دهنده یک تابوشکنی و غافلگیری در لابه‌لای این برنامه‌های خزنده و مرموزانه در حال شکل‌گیری است. پیشران‌های آن اکنون در جامعه قابل‌ملاحظه است. این‌گونه برنامه‌ها می‌تواند یک قبح شکنی بزرگ را در پی داشته باشد باید قبل از آنکه فاجعه فرهنگی دیگری در شهرمان رخ‌داده و تاروپود و غیرت و حیا و همه ارزش‌های ملی و اسلامی‌مان را به تاراج و ابتذال بکشانند تدبیری بنماییم و به‌طورجدی و مسئولانه از رخنه و استحاله فرهنگی جلوگیری کنیم.

مردم و شهروندان مؤمن و خدا جوی تنکابن حق دارند به‌شدت از ولنگاری فرهنگی موجود و بی‌اعتنایی‌ها و عملکردهای سلیقه‌ای، مغرضانه و هنجارشکن ناراضی و معترض باشند، امید است تجدیدنظر اساسی صورت گیرد و جلو این خطاها گرفته شود.

دکتر افروغ فعال رسانه‌ای و اجتماعی و فرهنگی