به گزارش خبرنگار فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی تنکابن ۲۴،امروز، زمین زیر سایهٔ گنبد طلاییِ مشهدالرضا، بوی بهشت میگیرد. میلاد هشتمین اختر تابناک آسمان ولایت، امام رئوف، نه تنها یادآور طلوع خورشیدی است که تاریکی‌های جهل و ظلم را می شکافد، بلکه نمادی از پیوند ناگسستنیِ دل‌های شیعیان با دریای بیکرانِ کرامت و شفقت است. این روز، روزی است که آسمان خراسان از فرط شوقِ ستاره‌ها می‌درخشد و زمزمهٔ ذکرِ «یا ضامن آهو» در کوچه‌های حرم، با نوای نقاره ها در هم می‌آمیزد .

امام رضا(ع)، تنها یک نام نیست؛ او «عالم آل محمد» است، دانشمندی که مناظراتش با اندیشمندان ادیان، برهانی زنده بر شکوهِ علم الهی بود . ولادت او در ۱۱ ذیالقعده، روزی است که خاک مدینه با قدومش عطرآگین شد و نجمه خاتون، مادر گرامیشان، از شنیدن تسبیحِ شکمش پیش از تولد، به عظمت این مولود آسمانی پی برد . این تولد، نه یک رویداد تاریخی، که جشنی است که هر سال قلب‌های مؤمنان را از مشهد تا قم، از ایران تا هر گوشهٔ جهان، روشن میکند.

امشب، صحن های حرم مطهر رضوی، غرق در نورِ فانوس‌ها و گل‌های نذر شده است. زائران با دلی لبریز از شوق، زیر گنبدی می‌ایستند که گویی با طلوع ستارهٔ هشتم، از ملکوت به زمین آویخته شده است. خادمان حرم، کیک هزارمتریِ میلاد را توزیع می‌کنند و کودکان با شاخه های گل، جلوه‌ای از بهشت را در صحن انقلاب می‌آفرینند . اینجا، هر زائر، تنها یک تماشاچی نیست؛ بلکه بخشی از نقاشیِ زنده ای است که عشق به امام، رنگِ اصلی آن است.

شیعیان، عشق به امام رضا(ع) را در قالب شعر و نوحه زمزمه میکنند:

«امروز که شب خجسته میلاد است / در برج ولا شمس هدی می آید» .

یا در اشعاری دیگر:

«بیابان در بیابان گرگ شد، هر کوه صیادی / چقدر آهوی زخمی در شبستان تو میچرخد» .

این اشعار، تنها واژه نیستند؛ فریادِ دل هایی است که در فراقِ یار، به حرم پناه می‌برند و در سایهٔ کرمِ او آرام میگیرند.

مهربانی که مرهمِ دلهای شکسته است

لقب «رئوف» برای امام رضا(ع) بی دلیل نیست. او پناه درماندگان و امید ناامیدان است. حتی دشمنانش نیز از مهرِ بی‌پایان او در شگفت بودند . روایت است که هرکس با دلی شکسته به آستانش رسید، بی‌پاسخ برنگشت. امروز نیز زائران با بستن «پیمانهٔ نذر» به ضریحش، بر این باورند که دستِ مهربان او، گره از کارشان می‌گشاید .

امسال، بزرگترین نورافشانی تاریخ مشهد، آسمان را به رنگ‌های طلایی و فیروزه‌ای آراسته کرد . اما زیباتر از این چراغانی ها، چهره‌هایی است که از ژاپن تا آفریقا، با اشکِ شوق، تولد امام شان را جشن می‌گیرند. حتی در حرم حضرت معصومه(س)، خواهرِ بزرگوارش، نقاره ها به افتخار او نواخته می‌شود و خیل عاشقان، تولدش را به «اخترالرضا» تبریک میگویند .

ولادت امام رضا(ع) تنها یک مناسبت مذهبی نیست؛ یادآوری است که مهربانی، تنها راه نجات انسان‌هاست. او به ما می آموزد که حتی در سخت‌ترین روزها، میتوان با کرامت زیست و با عشق، جهان را تغییر داد. امشب، هر ذکرِ «اللهم عجل لولیک الفرج» که بر لب های زائران جاری می شود، نویدی است برای طلوعِ دوبارهٔ عدالت، زیر سایهٔ مهدیِ موعود(عج) .

*«خوشا آنان که در این شب، میهمانِ سفره ایند / که از عشق تو، نانِ جان می‌پزند و شکر می خورند.»

انتهای خبر/