
به گزارش تحریریه پایگاه خبری تحلیلی تنکابن ۲۴، روز سیزده بدر، که در تنکابن به «روز طبیعت» معروف است، آیینی دیرینه برای همزیستی انسان با محیط زیست و نمادی از زدودن نحسی عدد ۱۳ در فرهنگ ایرانی محسوب میشود. مردم این منطقه باور دارند که گذراندن این روز در دل طبیعت، برکت و سلامتی را برای سال جدید به ارمغان میآورد. از دشت های سرسبز دریاسر و جنگلهای دوهزار تا سواحل طلایی خزر، خانوادههای تنکابنی با سبدهای پُر از غذاهای محلی و سبزه های نوروزی، به استقبال بهاری شکوهمند میروند.
خانوادههای تنکابنی سحرگاه سیزدهبهدر را با آماده کردن غذاهای محلی مانند بابِلَه (نوعی خورشت با سبزیهای کوهی)، ماهی سفید کبابی و ترشیهای مخصوص شمالی آغاز میکنند. سبزه های نوروزی که در طول سیزده روز در خانه نگهداری شده اند، همراه با تخممرغ های رنگی به طبیعت برده میشوند. سبزهها را معمولاً به آب رودخانههای خروشان می سپارند، با این اعتقاد که رنجها و بیماریها را با خود میبرند.
یکی از رسوم خاص منطقه، گره زدن سبزه های جوان توسط دختران دم بخت است که با خواندن شعرهای محلی گیلکی، آرزوی همسرآوری میکنند. جوانان نیز با اجرای بازیهای بومی مانند لَتُرکا (نوعی هولاهوپ چوبی) و کشتی گیله مردی، حال و هوای شادی به پیکنیک ها میبخشند. در برخی روستاها مانند مران یا فلکده، نوازندگان محلی با سازهای چون لَلهوَوا و دسرکوتن، فضای روز طبیعت را آکنده از موسیقی اصیل شمالی میکنند.
مردم تنکابن با الهام از آموزههای بومی، در روز سیزده بدر به شدت مراقب حفظ محیط زیست هستند. آنها پیش از ترک محل پیکنیک، زبالهها را در کیسههای مخصوص جمعآوری کرده و آتش روشن شده را کاملاً خاموش میکنند. در سالهای اخیر، گروههای مردمی با همکاری شهرداری، برنامههایی مانند کاشت نهال در دشت دریاسر یا پاکسازی سواحل از زباله های پلاستیکی را سازماندهی میکنند تا این روز به فرصتی برای احیای طبیعت تبدیل شود.
همچون دیگر نقاط ایران، سیزدهبهدر در تنکابن نیز با غروب آفتاب به پایان نمیرسد. خانوادهها تا آخرین لحظات روشنایی روز به بازی، گفتگو و نوشیدن چای محلی در سایه درختان ادامه میدهند. با تاریک شدن آسمان، برخی به سنت کهن «شبچره» پایبندند و باقیمانده غذاها را میان همسایگان پخش میکنند. این آیین نه تنها نماد همبستگی اجتماعی، بلکه تاکیدی بر تقدس طبیعت به عنوان موهبتی الهی است که باید در تمام سال از آن پاسداری کرد.
انتهای متن/