در پی اعلام ممنوعیت تخلیه زباله و پسماند در سایت پردسر توسط شورای اسلامی بخش کوهستان، تحلیل و بررسی پایگاه خبری تنکابن ۲۴،این تصمیم را اگرچه گامی رو به جلو برای مهار بحران زیست‌محیطی و بهداشتی می داند، اما با کاستی‌هایی همراه است که می‌تواند اثربخشی آن را زیر سوال ببرد.

نقاط قوت: واکنش فوری و قانونی به یک بحران

۱. حساسیت به سلامت عمومی: صدور دستور قضایی برای ممنوعیت تخلیه زباله، نشان می‌دهد مسئولان نسبت به پیامدهای خطرناک این سایت—از آلودگی آب و خاک تا تهدید سلامت ساکنان—آگاهانه عمل کرده‌اند. تفکیک زباله‌های عفونی از سایر پسماندها (از ۱۷ اسفند) نیز هوشمندانه است، چراکه این زباله‌ها به دلیل خطر انتقال بیماری‌هایی مانند هپاتیت یا ایدز، نیازمند مدیریت ویژه‌اند.

۲. بازدارندگی با ابزار قانون: هشدار صریح به «پیگرد قضایی» برای متخلفان، نه تنها از حجم تخلفات می‌کاهد، بلکه به جامعه پیام می‌دهد که این موضوع یک «دغدغه عمومی» است. چنین رویکردی می‌تواند زمینه‌ساز فرهنگ مسئولیت‌پذیری در قبال محیط زیست شود.

نقاط ضعف: سکوت در برابر پرسش‌های حیاتی

۱. ابهام در «راه حل»: این اطلاعیه به جای پاسخ به دغدغه اصلی مردم—«حالا زباله‌هایمان را کجا بریزیم؟»—تنها به بیان ممنوعیت بسنده کرده است. نبود حتی یک اشاره به سایت جایگزین، سامانه جمع‌آوری پسماند یا برنامه‌ای برای مدیریت زباله‌های عفونی، این سوال را ایجاد می‌کند: آیا شورا پیش از صدور دستور، زیرساخت‌های لازم را فراهم کرده است؟

۲. فقدان شفافیت و داده‌های هشداردهنده:

– چرا سایت پردسر به عنوان یک تهدید شناسایی شد؟ آیا آلودگی آن به آب‌های زیرزمینی نفوذ کرده؟

– آیا پیش از این، مواردی از بیماری‌های ناشی از آلودگی این سایت (مانند مسمومیت یا شیوع عفونت) گزارش شده؟

ذکر چنین داده‌هایی نه تنها افکار عمومی را قانع می‌کند، بلکه ضرورت این تصمیم را برای مخاطبان ملموس می‌سازد.

۳. زبان خشک و فاصله‌گیری از دغدغه‌های مردمی:

متن اطلاعیه به جای استفاده از جملاتی همدلانه (مانند «سلامت کودکان شما در خطر است»)، به بیانیه‌ای رسمی و فاقد جذابیت رسانه‌ای تبدیل شده است. این رویکرد، مشارکت جامعه—که اصلی‌ترین ذی‌نفعان این تصمیم هستند—را کمرنگ می‌کند.

چه باید کرد؟ راهکارهایی برای اثرگذاری بیشترا

رائه راه حل فوری:

معرفی سایت‌های جایگزین یا راه‌اندازی سامانه جمع‌آوری زباله با همکاری شهرداری‌های مجاور.

شفاف‌سازی با داده‌های علمی:

انتشار نتایج آزمایش خاک و آب منطقه پردسر توسط دانشگاه‌ها یا مراکز تحقیقاتی.

کمپین آگاهی‌رسانی جذاب:

استفاده از ظرفیت شبکه‌های اجتماعی برای انتشار ویدئوهای کوتاه از وضعیت سایت و توضیح کارشناسان بهداشت.

گفتگو با ذی‌نفعان:

برگزاری جلسات عمومی با حضور شهروندان، مدیران بیمارستان‌ها و مراکز تولید پسماند برای جمع‌بندی راهکارهای عملی.

جمع‌بندی: از «تهدید» تا «تعامل»

تصمیم شورای کوهستان هرچند ضروری است، اما به تنهایی کافی نیست. محیط زیست سالم نه با دستورالعمل‌های یکطرفه، که با همکاری سه ضلع دولت، مردم و نهادهای علمی محقق می‌شود. شفافیت، ارائه راهکار و زبان همدلانه، کلید تبدیل این «هشدار» به «اقدامی ماندگار» است.

پرسش پایانی: آیا شورا حاضر است به جای تکیه بر زبان تهدید، پای میز گفتگو با مردم بنشیند؟

انتهای خبر/