گروه تحلیل و بررسی تنکابن ۲۴، ضمن احترام به تلاش‌های روابط عمومی شهرداری تنکابن در پاسداشت فرهنگ ایرانی، لازم می داند نکته‌ای مهم با رویکرد دغدغه‌های مذهبی و فرهنگی جامعه بیان نماید. هرچند بزرگداشت جشن‌های باستانی مانند سپندارمذگان به عنوان بخشی از تاریخ ایران قابل تقدیر است، اما غفلت از مناسبت‌های الهی و اسلامی نظیر فرارسیدن ماه مبارک رمضان—که در همین بازهٔ زمانی قرار دارد—می‌تواند به احساسات عمیق خانواده‌های مذهبی، سنتی، و انقلابی که همواره پایبند به ارزش‌های دینی هستند، لطمه وارد کند.

ماه رمضان، ماه رحمت، نیایش، و تقرب به خداست و یادآوری آن نه تنها یک وظیفهٔ شرعی، بلکه احترام به خواست اکثریت جامعه‌ای است که هویت خود را در گرو اسلام و سنت‌های رسول الله (ص) می‌دانند. انتظار می‌رود نهادهای عمومی در انتشار پیام‌ها، توازنی منطقی بین میراث فرهنگی و ارزش‌های دینی برقرار کنند تا هیچ بخشی از جامعه احساس غربت یا توهین به باورهایش را نداشته باشد.

آیا زمان آن نیست که به جای تأکید یکسویه بر جشن‌های پیش از اسلام، همزمانی این رویدادها با مناسبت‌های اسلامی را به فرصتی برای وحدت ملی-مذهبی تبدیل کنیم؟ چرا در کنار سپندارمذگان، از فضیلت‌های ماه رمضان و جایگاه رفیع مادران در آموزه‌های اسلامی (که قرآن کریم نیز بر آن تأکید دارد) سخن گفته نمی‌شود؟ این رویکرد نه تنها به تقویت همبستگی اجتماعی کمک می‌کند، بلکه نشانه‌ای از بلوغ فرهنگی در احترام به تنوع اعتقادات است.

امید است در آینده، پیام‌های عمومی شهرداری با حساسیت بیشتری به ارزش‌های الهی و انتظارات مردمی پایبند باشند تا هیچ شهروندی احساس نکند هویت دینی او تحت الشعاع جریان‌های خاص قرار گرفته است.

انتهای متن/